فرزند من cp است و تفاوت بزرگی با فرزندان دیگران دارد که عموم مردم از آن غافلند . حتی درصورت توضیح این تفاوت هم اکثرا از درک آن عاجزند و فقط مادران مشابه من ، این موضوع را می دانند و آن اینکه فرزند من از من بزرگ تر است . خیلی بزرگتر . چون این درد و رنج است که انسان ها را بزرگ می کند و درد و رنج ، از بدو تولد ، همدم و همراه فرزند من بوده است . شاید او هیچگاه نداند که زندگی ، بدون درد ، بدون تحمل سختی برای انجام ساده ترین فعالیت های روزانه ، چه حسی دارد . همین درد دائمی از او انسانی بزرگ تر از معمول دیگران ساخته که عموم مردم قادر به درک آن نیستند . این یک هذیان نیست . توهم یک مادر نیست . مادران مشابه من می دانند که فرزندانشان از درک و حسی ورائ حواس و ادراک فیزیکی افراد عادی برخوردارند . سالهای سخت زندگی ، همچنان که برای همه ، برای ما و فرزندانمان هم گذراست . آنچه ماندگار است و ابدی ، بزرگی و عظمت روح فرزندان معصوم ما در این وانفسای آخرالزمانی است که بهای آن را با نقد سلامت جسمشان پرداخته اند . دعای همیشگی من به درگاه قادر مطلق ، برای فرزندم هبه ی سلامتی و طول عمر و برای خودم ، اعطای لیاقت مادری انسانی معصوم و عاری از هرگونه خطا و ناپاکی است . آمین یا رب العالمین